Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Κρύα κάννη....μα νιώθω τόση ζεστασιά..





Αναμνήσεις..
Τραγούδια που σε πηγαίνουν πίσω στο παρελθόν..
Μυρωδιές από το παρελθόν..
Θύμισες της νιότης σου, που έσβησε ένα βράδυ στο μπαλκόνι καθισμένος με το ποτήρι αλκοόλ στα χέρια σου...
Κατρακύλα..
Επιθανάτιος ρόγχος..
Ξέρεις πως αύριο θα είσαι νεκρός..Προσπαθείς, μα η μοίρα είναι γεγραμμένη..
Και κάπου εκεί πατάς το αναθεματισμένο repeat στο τραγούδι..Λες και οι μνήμες θα ομορφύνουν τη μίζερη ζωή σου...
Όταν καταλαβαίνεις πως κάνεις λάθος, είναι πια αργά..Το κομμάτι έχει φτάσει στα μισά, και εσύ με το όπλο γεμάτο στο χέρι, καρτεράς τη στιγμή που θα το κάνεις..
Δειλιάζεις..
Ξανά σκέψεις της ζωής σου, πριν την απόλυτη κατάθλιψη...
Αναρωτιέσαι αν έπραξες σωστά...
Όχι, για τη πορεία σου προς τη γεμάτη αλλοτρίωση ζωή σου, αλλά για το ότι γέμισες το όπλο..
Δεν χώρεσε δεύτερη σκέψη..
Κίνηση γεμάτη θάρρος και πίστη και η κρύα κάννη του όπλου σου, ακούμπησε το στέρνο σου...
'Η τώρα ή ποτέ...Αναφώναξες δυνατά το ΤΩΡΑ...

Αλήθεια;
Αυτή ήταν η τελευταία λέξη που θα θελες να πεις;
Ποιος ξέρει...;
Είσαι πλέον μια καινούρια συντροφιά του απόλυτου ΤΙΠΟΤΑ και του αχανές παρελθόντος!!