5:17 π.μ.

Αυτή η ώρα της νύχτας όταν φτάνει, νιώθω δυνατός και ζωντανός και ξέρω πως αύριο θα ζήσω...Θα δω την ανατολή ενός ήλιου που ολοένα με μισεί για τις νύχτες που περνώ μακριά του...

Είμαι........

Είμαι γράμμα
έρμαιο του χάους
λίγο αστείο, λίγο κοινότυπο, λίγο αφελές
που στέλνεται χωρίς γραμματόσημο
που δεν κλείστηκε σε φάκελο
που πολεμάει με σπαθιά από χαρτί
το κενό και την έλλειψη.
Που βρίζει τις καταραμένες επιστροφές
στις χωρίς νόημα εκβιαστικές διαδρομές
και εκτίθεται σε πολλά μάτια
έχοντας διαλέξει παραλήπτη.
Γράμμα που πετάει σε νεφελώματα
και αποφασίζει να σταλεί απ'την άσχημη πόλη
σηκώνοντας κεφάλι
επιτιθέμενο στο τίποτα
διεκδικώντας τα πάντα.

Είμαι γράμμα
άγνωστο στις χημικές εξισώσεις.
Άγνωστο στις εργαστηριακές δοκιμές
των σκέψεων και των σχέσεων.
Είμαι γράμμα που μελετάει
τη γεωγραφία των αναπνοών
τη γεωγραφία των αγγιγμάτων
τη γεωγραφία των ενώσεων.
Γράμμα λοιπόν
που θέλει να γραφτεί
στους τοίχους της άσχημης πόλης
με τις συλλαβές
της ανεπιτήδευτης ομορφιάς.

Όμηροι μιας εποχής...

-Γιατι δεν φαινονται τα αστερια..?

-Τα κρυβουν τα φωτα της πολης...

-Και γιατι δεν τα σβηνουν..?

-Οι ανθρωποι φοβουνται....προτιμουν μια φωτισμενη πολη..!!

ΚΑΙ ΤΟ 4ο ΠΑΡΤΥ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ...

 

Και ναι μετα απο αρκετους μηνες το ΠΑΡΤΥ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ επιστρεφει δρυμητερο και πιο κεφατο...Την Πεμπτη 11 Μαρτιου και ωρα 21:00 θα γινει στο υπογειο της ΣΤΕΦ του ΤΕΙ Σερρων το 4ο μας ΠΑΡΤΥ..Ανεξαρτητως καιρου το παρτυ θα πραγματοποιηθει ωστε να χορεψουμε,να πιουμε,να ακουσουμε πολλες μουσικεςκαι να ζωφραφισουμε με τις μπογιες σε τοιχους και οχι μονο λιγο πριν τα ζορια των σχολων μας...Γι αυτο βαλτε τα προχειρα σας και το κεφι σας και ολα θα κυλισουν ομορφα και χρωματιστα μεχρι τις πρωτες πρωινες ωρες οπως παντα....Και επειδη τα λογια ειναι περιττα για το παρτυ δειτε ΟΛΟΙ σας τα 2 βιντεο με τα προηγουμενα παρτυ μας....

Απο το πρωτο παρτυ:

Απο το δευτερο παρτυ:

ΖΗΤΩ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΡΕΕΕΕ.....!

Η ιστορια ενος οπλου

      



        Παρασκευη βραδυ...Λιωνει το χιονι και τα νεα ερχονται σαν τις σταγονες του χιονιου,που πεφτουν απο τις σκεπες...Και εσυ πρεπει να βρεθεις σε μια κατασταση απολογιας για κατι που,οπως πιστευεις πραγματικα,δεν συνεβη...Τοτε,οπως σου εχουν επισημανει,ξεφτιλιζεσαι και ολα τα πραγματα παιρνουν μια τροπη μη αναστρεψιμη...

        Αγχος,πανικος,θυμος,θλιψη...Θλιψη που πραγματικα σου αξιζει....Θυμος...Στο στομα σου ερχονται λογια που ισως μακροχρονια μετανιωσεις που τα ξεστομισες...Αλλα οι λεξεις ειναι σφαιρες που οταν φυγουν απο το οπλο και σφηνωθουν βαθια μεσα στο στηθος του αλλου δεν ξαναερχονται πισω...Και το τραυμα ισως αποβει μοιραιο...Και τοτε κοιτας τον θυτη...Ειναι και αυτος ενας ηδη λαβωμενος δραστης...Βρεθηκε σε θεση αυτοαμυνας...Στα ματια του δεν υπαρχει ΤΙΠΟΤΑ...Καμια εκφραση...Αν κοιταξεις ομως καλα τις κορες των ματιων του,που κοιταζει ετσι απραγος το θυμα του,διακρινεις μια λεξη...Μια λεξη,που οταν την διαβασεις,ταυτοχρονα αντηχει στα αυτια σου...ΔΙΚΙΟ....Αλλα εσυ ηδη τον εχεις δικασει..Εχεις εξαπολυσει τα πιο αθλια αισχη για αυτον..Δεν καθησες ποτε να σκεφτεις τον λογο..Ποιος τενοντας του δακτυλου του αντεδρασε σε αυτα που ακουγε ετσι ωστε να προβει σε αυτη του την πραξη...

        Σας παρακαλω δικαστε με..Δικαστε με ομως δικαια..Ακουστε με..Σας μιλω..Το εκανα...Δεν αρνηθηκα ποτε αυτα που μου καταλογιζετε..Απλα σκεφτειτε..Εχετε κρατησει και εσεις αναλογο οπλο..Μπορει οι δικες σας σφαιρες να ηταν πιο πολλες,πιο μεγαλες,με μεγαλυτερες επιπτωσεις..Ακομα και θανασιμες...Ακουστε με..Δεν απολογουμαι για τιποτα...ΝΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑ...ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΩ..Βρωμιστε την ψυχη μου..Επισημανετε τα λαθη μου...Ναι εσεις αρχοντες μου...Εσεις οι Βασιλεις του αλαθητου...Εσεις που πνιγετε τα συναισθηματα σας για να μην βρεθειτε σε αυτο εδω το εδωλιο...Εγω τα συναισθηματα μου τα εβγαλα στην επιφανεια...Δεν τα επνιξα...Τα εσωσα και τα ανεδειξα...Ειναι τα κυτταρα μου..Τα αγαπω γι αυτα που ειναι..Οποια και αν ειναι..Οταν εσεις αποφασισετε την καταδικη μου απλα αναρωτηθειτε...Φωναξτε...

Ω,τι ωραιες που ειναι οι λεξεις....Ω,τι ωραια που ειναι να...ΝΙΩΘΕΙΣ!!