Σ' αυτήν την κωμωδία,παίζω το ρόλο του αρλεκίνου,του παλιάτσου..
Όλοι με θεωρείτε ανόητο,χαζό,μπορεί και αγαθό,χωρίς αίσθηση της πραγματικότητας..
Νομίζετε είμαι ή μπορώ να γίνω, μια μαριονέττα στα χέρια κάποιου που ίσως του χάρισα την ψυχή και το σώμα μου..
Όμως κάποια στιγμή το έργο θα τελειώσει..
Και ο αρλεκίνος θα σβήσει τη μπογιά από το πρόσωπό του..
Θα πάψει να υπάρχει πάνω του, το ζωγραφισμένο ψεύτικο χαμόγελο..
Και τότε θα κάνει το δάκρυ του πράξη..Και εκεί θα δείτε όλη την αλήθεια..Και θα την νιώσετε..
Ότι τελικά κανένας ποτέ του δεν κατάφερε να τον κάνει μαριονέττα του..
Και ποτέ του δεν είχε σχοινιά να τον κρατάνε..
Γιατί έχει καρδιά αληθινή σε σχέση με την δική σας..
Και αυτή δεν μπορεί κανείς σας να την κάνει σκλάβα του..!
