Το ποίημα που ακολουθεί είναι απο μία ποιητική συλλογή συντρόφων που έτυχε και βρέθηκε στα χέρια μου... Μιας και υποδεχτήκαμε την άνοιξη...
"Μισώ την άνοιξη
γιατί μου υπενθυμίζει
την αναγέννηση
που δεν ήρθε.
Μισώ τα τριαντάφυλλα
για τα αγκάθια τους
που τα δάκτυλα
ματώνουν.
Μισώ τα
ματωμένα δάκτυλα
που τόσο πολύ μοιάζουν
με ανεκπλήρωτους πόθους.
Μισώ τον εαυτό μου
μισώ βαθειά τον εαυτό μου
όταν μισεί την άνοιξη...
...γιατί μισεί
τα τριαντάφυλλα
που την άνοιξη ανθίζουν."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου