Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

..μέσα σ ' αυτό το υπόγειο, μπόρεσα και έμεινα νέος!


«Θα 'ρθει! Ασφαλώς θα 'ρθει» φώναζα, βηματίζοντας ανήσυχα πάνω κάτω στο δωμάτιο μου· «αν δεν είναι σήμερα, θα 'ναι αύριο· θα με ξαναβρεί! Αυτός είναι ο καταραμένος ρομαντισμός κάθε αγνής καρδιάς! Ω, τι αθλιότητα, τι βλακεία, τι φτώχεια υπάρχει σ' αυτές τις τιποτένιες αισθηματικές ψυχές! Πως διάολο δεν το 'χα καταλάβει; Κι όμως, ήταν απλούστατο, θαρρώ...» Αλλά εκεί σταματούσα κι ο ίδιος μέσα σε μια μεγάλη σύγχυση.


«Και πόσο λίγα λόγια, πόσο λίγα» σκεφτόμουν, «πόσο λίγο ειδύλλιο, ειδύλλιο βγαλμένο από βιβλία, χρειάστηκες για ν' αλλάξεις μιαν ανθρώπινη ζωή σύμφωνα με τις δικές σου ιδέες! Να η παρθενικότητα! Η ανέγγιχτη γη!»


«Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι - Το υπόγειο»

1 σχόλιο:

  1. Ωραίο βιβλίο. Ήταν από τα πρώτα βιβλία που μ'έκαναν να γοητευτώ από το διάβασμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή